Woensdag 17 juni: Black Hills

We zijn (lekker) vroeg wakker. Het zonnetje schijnt en het belooft een mooie dag te worden. Dat is de reden om al om half zeven van de camping te rijden en de Wildlife route nog een keer in omgekeerde richting te rijden. De prairedogs laten zich nu goed vastleggen, evenals de burro's die er nu een stuk minder verregend uitzien. Ook een pronghorn laat zich gewillig vastleggen. We zien ook een aantal mooie vogels( o.a. Bluebird en Yellowbird) op de omheining zitten en met de telelens is het resultaat best bevredigend. De bisons laten zich deze ochtend niet zien, maar daar hebben we gisteren al diverse van gezien. We rijden vervolgens door naar Sylvan Lake, een meertje omgeven door mooie granietrotsen. We maken daar een mooie wandeling. Hierna besluiten we nog een keer langs Mount Rushmore te rijden. Op een kwart mijl afstand van de ingang is een parkeerplaats waarbij je goed het profiel van president Washington kan zien. We laten de RV hier staan en lopen nog een keer naar de hoofdingang waar je nu zonder betalen naar binnen kan. Je betaalt daar immers voor de parking. Hebben we toch nog de koppen met betere lichtomstandigheden weten vast te leggen. We kijken nog even in Keystone bij een woodcarver, die uit dennenbomen schitterende beelden (voornamelijk beren) maakt. Een bever zat er niet bij, maar op nu voor $500 dollar er eentje speciaal te laten maken gaat ons wat te ver. We cruisen verder de Black Hills door naar het noorden en via Deadwood komen we even na vijven in Sturgis aan. We nemen Kathy deze avond mee uit eten als dank voor de gastvrijheid. Dat wordt een prima restaurant in Spearfish, op 20 minuten rijden. Hierna nog even de blog en fotos uploaden en dan naar bed. Voor de verandering laat de onweer zich weer horen maar daar hebben we geen last van. Vandaag was het een mooie zonnige dag met temperatuur rond de 25 graden. Prima vakantie weer.

Dinsdag 16 juni: Van Badlands naar Custer state park (Black Hills)

Om 6 uur s'morgens begint het te regenen en te onweren. We blijven tot 9 uur op ons bed liggen en dan wordt het droog. De tentkampeerders om ons heen zien er erg nat uit. Er is dan ook heel wat water gevallen. We gaan eerst het visitor center maar met een bezoek vereren. Al dit soort NP visitor centers blinken uit in goede informatie, achtergronden en videovoorstellingen. Als we na een klein uurtje weer buiten staan blijkt het op te klaren. De grijze lucht heeft plaats gemaakt voor witte wolken en blauwe lucht. Als we een trail willen gaan lopen, blijkt dat toch niet zo'n goed idee te zijn. Als je de fotos bekijkt van de Badlands denk je dat het rotsen zijn. Als het droog en warm is (en dat zou het hier moeten zijn) zou het ook wel op rots lijken, maar nu is alles nat en lijkt het meer op klei. Al met al een glibberig gebeuren waarop je geen houvast hebt. Charly waarschuwde ons hier gisteren alvoor want zondags waren er 7 mensen gewond geraakt doordat ze uitgegleden waren en naar beneden waren gevallen. We hoorden ook dat de volgende dag 1 toegangsweg helemaal afgesloten werd voor herstelwerkzaamheden die ruim 6 weken gaan duren. Door afschuiving ten gevolge van regen was er nu 1 rijbaan beschikbaar maar ondanks aanvullen van zand en grond blijkt het door de regelmatige regenval het niet onder controle te krijgen.

Het erosieproces in de Badlands gaat zichtbaar door. Gemiddeld verdwijnt er per jaar een inch van de heuvels. Dit gebied is ook rijk aan fossielen. In het bezoekerscentrum was zelfs een afdeling te bekijken waar nog elke dag fossielen worden geprepareerd. Wij rijden de enige asfaltweg die door het park loopt af en stoppen regelmatig bij een viewpoint. We blijven ons verbazen over het mooie en sterk wisselende landschap: aan de ene kant van de weg zie je een prairie, aan de ander kant een maanlandschap.

Onderweg komen we nog wild tegen: een bighorn sheep en prairie dogs. Rond 2 uur rijden we het park uit en doen een korte stop in Wall, waar een bekend shopping centrum zit (Wall drug). Dit heeft meer weg van Disney maar als je koffie voor 5 $cent kan krijgen moet je dat toch even zelf ervaren. Zoals verwacht is dat bocht niet te drinken, maar je kon het gelukkig wel weer wegspoelen met gratis ijswater.

Nu op weg naar de Black Hills waar we in het Custer State Park willen overnachten. Bij de ingang van het park zien we gelijk een kudde bisons lopen/liggen. Da's boffen. In het visitor center krijgen we het advies om voor een kampeerplekje bij het State park office langs te gaan , om te kijken op welke campground nog plek is ( 1 van de 9 campgrounds.) Dat was maar goed ook, want zoveel keus was er niet meer. Onderweg naar de camping rijden we de Wildlife route. We zien diverse bizons lopen, mule deers, pronghorns en burro's (wilde ezels). Jammer dat ze soms te ver weg zijn om goed op de foto te krijgen. Helaas gaan zich weer buien ontwikkelen en halverwege de route barst er weer een onweersbui los. Om 19 u zijn we op de camping, een mooie plaats midden in een dennenbos. De amerikaanse pannenkoekenmix levert een smakelijk resultaat op. De blog van de laatste 2 dagen wordt bijgewerkt en dan is het alweer bedtijd.

Maandag 15 juni: Sturgis - op weg naar Badlands

We hebben onze plannen een beetje bij moeten stellen. Kathy enkele dagen mee nemen met de camper blijkt niet zo'n goed idee te zijn. De achter-achter-en nog wat nicht is 73 jaar en heeft wat last van ouderdoms kwalen waardoor een wandeling e.d. er niet inzit. Dat had ze zelf blijkbaar ook gedacht want ze had op de dinsdag haar vrijwilligersdag in het plaatselijke ziekenhuis. Begin van deze middag zou Trina (dochter) met haar man en kinderen langskomen om ons te ontmoeten. Het plan is nu om s'morgens wat boodschappen te doen (na 2 weken zijn we redelijk door onze voorraad heen) en dan na het bezoek van Trina op weg te gaan naar NP Badlands en de volgende dag naar de Black Hills. Op woensdagavond zijn we dan weer terug in Sturgis voor een afscheidsetentje.

Kathy geeft s'morgens nog een kleine tour door Sturgis en directe omgeving (Bear-butte state park, én het veteranen ziekenhuis waar Le roy en Kathy gewerkt hebben en Le Roy is overleden). Sturgis staat dit jaar voor de 75ste keer het grootse motor event ter wereld te wachten. Er komen dan honderdduizenden motoren naar het plaatsje (6000 inwoners). Het moet dan een gekkenhuis zijn (ga maar eens googlen).

Rond 1 uur locale tijd hebben we nog een facetime sessie met Hetty's moeder. Kathy en Hetty's moeder keuvelen er lekker op los en dat geeft beide veel voldoening. Met Trina, Charlie, Christopher en Kaylie is het ook een gezellig uurtje maar dan hebben we toch wel erg veel zin om samen weer met de RV op pad te gaan.

 Het is ondertussen opgehouden met regenen (de hele dag was het kwakkelweer) dus al met al was het helemaal niet erg om deze dag naar grotendeels in Sturgis door te brengen. Het is zo'n 2 uur rijden naar de Badlands. We willen daar op de campground van het NP staan maar reserveren bleek niet mogelijk te zijn. Op de dag zelf geldt het principe “first come, first serve”. Blijken wij het laatste plaatsje te hebben. Aangezien de weersverwachting voor de volgende dag een regendag voorspelt en het op moment van aankomst ( 19 u) droog is (wel zwaar bewolkt) gaan we direct een kleine wandeling maken om dit bizarre landschap op de foto vast te leggen. Hierna nog even naar de giftshop waar ze hele mooie, door indianen vervaardigde voorwerpen verkopen. We kunnen het aardewerk met moeite laten staan, want hoe neem je dat zonder kans op breken mee het vliegtuig in.Om ons groente tekort weer aan te vullen, maken we een lekkere pastamaaltijd klaar met ui, paprika, courgette en bleekselderij. Dat smaakt samen met een flesje rode wijn weer lekker.