Vrijdag 19 juni: Cody

Vroeg opstaan gaat ons goed af in deze vakantie, overigens vroeg naar bed gaan ook. Deze ochtend is het weer 7 uur als we ons hoofd buiten de RV steken. Na een boterhammetje met jam en pindakaas (ozo hollands toch) rijden we om 8 uur weg. Nog even de tank volgooien (40 gallon voor $114, de RV drinkt meer dan dat wij eten, financieel gezien dus) en dan de bergen in. Vanuit het dorp is het gelijk zigzaggend naar boven. Beboste hellingen en in de verte zien we nog wat sneeuwresten. De top ligt op circa 8200 ft (zeg maar 2500 m). Wild laat zich hier niet zien vandaag, maar dat doet geen afbreuk aan wat we zien. Bij de afdaling van de Bighorn Mountains komen we langs een canyon waar natuurlijk een snelstromend watertje te spotten valt. Een parkeerplaats geeft gelijk gelegenheid voor een koffiestop en Kees kan hier in alle gemak zijn nieuwe grijsfilter op het water uitproberen. Het is lekker zonnig weer en we nemen de tijd voor de koffierust. Als we nog geen 500 m verder rijden komen we bij een visitor center uit van de Shell falls. Het eerder genoemde stroompje stort hier enkele tientallen meters naar beneden. De national forest service heeft een mooi pad rond de waterval en canyon aangelegd wat we dus rondlopen. Hier vertellen ze ons dat het nog 1,5 uur rijden is naar Cody. We hebben er nu precies 50 mijl opzitten, dus dat klopt wel. Als we de Bighorn Mountains achter ons laten rijden we weer door de prairie van Wyoming. Hier is het blik op oneindig, cruise control op 60 m/h (65 mag ook , maar dan maakt het zo'n herrie binnen in de camper) en alleen stuur recht houden. Kaarsrechte wegen tot aan de horizon. Onderweg nog even een telefoontje voor de B&B afgehandeld, de zaken gaan natuurlijk gewoon door. Ondanks het 8 uur tijdverschil is het nog maar een enkele keer gebeurd dat we s''nachts telefoon krijgen.

Rond half 1 zijn we in Cody. We hebben hier 2 nachten gereserveerd op Ponderosa Campground die op een paar honderd meter afstand ligt van het Buffalo Bill museum en het PowWow terrein.

De plaats is niet zo groot, maar ligt op een hoek waardoor het ruim lijkt. De Wifi paal staat tegenover ons dus dat biedt een goede verbinding. Dit proberen we even uit met facetime sessie met Eric en Ellen en Jos. Altijd weer leuk. 's middags gaan we naar het museum. We worden voor seniors aangezien'( moeten we dat leuk vinden met je 53e voor 65 doorgaan?) en dat scheelt toch weer in totaal $4. Het museum is met 5 verschillende afdelingen behoorlijk uitgebreid. Je mag op de toegangskaart ook de volgende dag naar binnen dus besluiten we het om na 2 uur voor gezien te houden. Het indianenmuseum gaf een goed beeld hoe zo'n 150 – 100 jaar geleden de natives in dit gebied leefden. Ook de informatie over de bijna uitroeiing van de bisons is indrukwekkend. De vleugel die over het leven ging van William J. Cody, ook wel Buffalo Bill genoemd, was interessant. De rest komt wellicht morgen wel.

We slenteren op ons gemak terug naar de camping. Een bezoekje aan de Walmart is niet nodig want we hebben nog net genoeg in voorraad voor een smakelijke bbq-maaltijd. De all-you-can-eat Chuck Wagon dinner show gevolgd door de Rodeo laten we lekker voor wat het is. Een rustige namiddag en avond met een boekje, ipad-krantje, biertje en hapje is tenslotte ook vakantie.

Donderdag 18 juni; Devils Tower - op weg naar Cody

Om zeven uur staat het ontbijt klaar, dit maal toast met scrambled eggs en bacon. Lekker stevig ontbijtje. We worden bijgepraat over het noodweer dat afgelopen nacht de regio heeft aangedaan. Wij zijn door het oog van de naald gekropen. In Rapid City (30 mijl verder) is 6 cm hagel gevallen en nog eens 5 cm regen. Dat wil je niet meemaken. Deze dag is het weer zonnig. Om 8 uur rijden we weg na een innige omhelzing en 3 dikke kussen van Kathy. Rond 10 uur zijn we bij Devils Tower. Wie de film “Close encounters of the third kind”van Steven Spielberg heeft gezien moet deze rots herkennen. Het is al verrassend druk hier. We lopen op ons gemak rond de berg en doen daar met de nodige foto's een uur over. Hierna rijden we terug maar voordat we het NP terrein verlaten stoppen we nog bij Prairie Dog Town. Een groot grasveld waar het wemelt van prairie dogs. We doen alle twee ons best een paar mooie en leuke fotos te maken van deze schattig piepende beestjes. En met het gewenste resultaat. Hierna bij de Trading Post nog wat rondgekeken en als lunch een buffalo cheeseburger weggehapt. Om 1 uur rijden we weer weg richting Interstate 90 op weg naar het westen richting Sheridan. Het eerste stuk is weer saai rijden, kale golvende gras landschappen met veel kudde's en her en der een ja-knikker. We komen ook nog langs een kolenmijn (open diepe put, dagmijnbouw), nu weten we ook waar die onwijs lange kolentreinen vandaan kwamen.

Tegen vieren zien we bij Buffalo de Bighorn Mountains verschijnen met her en der witte besneeuwde toppen. Dat is al weer een heel ander gezicht. We rijden nog even door bij Sheridan en verlaten de Interstate 90 en gaan Highway 14 op. Aan het begin hiervan zien we bij het plaatsje Dayton een kleine camping waar gelukkig nog een plekje is. Vanwege een bekende trailrace die dit weekend gehouden wordt in deze regio (in 2 dagen 100 mijl lopend in de bergen afleggen), zijn er namelijk heel veel reserveringen. Voor 1 nachtje kunnen we nog wel terecht. De camping loopt vol met voornamelijk sportieve tentkampeerders. Een gezellig gebeuren hier. Na een douche is Kees weer lekker fris en relaxen we met lezen en een spelletje. Ondertussen staan de BBQ-kolen weer te gloeien en maakt Kees een complete maaltijd klaar op de bbq (vlees, gepofte aardappels, mais, paprika en ui), Hetty's taak bestond natuurlijk uit het maken van een lekkere salade. De temperatuur zakt lekker naarmate het donkerder wordt. Het is windstil en tot we naar bed gaan zitten we lekker buiten.

Deze dag hebben we 270 mijl afgelegd. Morgen hoeven we nog maar een 125 mijl naar Cody en dat gaat via de Bighorn scenic byway. Dat belooft een mooie en niet zo lange rit te worden.