Nadat Jos ons zondagavond in Hotel
Zwanenburg had afgeleverd, zijn we gelijk lekker op bed gaan liggen.
Een andere keus was er trouwens niet afgezien van 2 rechte stoelen
waar onze kleren op lagen. De bedden lagen prima en geslapen werd er
ook. De badkamer kwam bekend voor: dezelfde wit-grijs-zwart
glastegels als thuis. Het ontbijt was eenvoudig maar wat wil je voor
6 euro. Met het busje naar Schiphol waar we om 8 uur in de rij konden
aansluiten. Het ging allemaal redelijk vlot en hoppend van de
bagagecheck-in, douane, koffiecorner, toilet en security zaten we om
10:30 in de Boeing 767. Precies volgens schema ging de kist om
10:55 de lucht in.
We hadden een rustige vlucht en over de verzorging geen kwaad woord. Geen KLM niveau maar acceptabel. Kees zag onderweg in noord Canada nog ijsberen ijsberen (grapje), Hetty luisterde naar de country music radio: het eerste nummer was “God knows I will get a place in heaven”; fijn maar nu even niet. We kwamen een half uurtje eerder aan in Chicago (locale tijd 13 u, 7 uur tijdsverschil) daar verliep alles op rolletjes. Binnen een kwartier waren we door immigration en waren de koffers doorgelabeld. De 4 kilo boerenkaas invoeren was geen enkel vraag waard. Met een shuttle train waren we in een wip van hal 5 naar hal 1. Hier moesten we 2 uur (volgens schema) wachten op onze vlucht naar Las Vegas. Dan eerst maar bij de Starbuks koffie, muffin en water gehaald. Het af te rekenen bedrag viel wat ongelukkig uit, als dat maar goed gaat: $9.11.
We hadden een rustige vlucht en over de verzorging geen kwaad woord. Geen KLM niveau maar acceptabel. Kees zag onderweg in noord Canada nog ijsberen ijsberen (grapje), Hetty luisterde naar de country music radio: het eerste nummer was “God knows I will get a place in heaven”; fijn maar nu even niet. We kwamen een half uurtje eerder aan in Chicago (locale tijd 13 u, 7 uur tijdsverschil) daar verliep alles op rolletjes. Binnen een kwartier waren we door immigration en waren de koffers doorgelabeld. De 4 kilo boerenkaas invoeren was geen enkel vraag waard. Met een shuttle train waren we in een wip van hal 5 naar hal 1. Hier moesten we 2 uur (volgens schema) wachten op onze vlucht naar Las Vegas. Dan eerst maar bij de Starbuks koffie, muffin en water gehaald. Het af te rekenen bedrag viel wat ongelukkig uit, als dat maar goed gaat: $9.11.
Bij het installeren van een app voor 30
minuten free-wifi, kwam Kees er achter dat hij toch iets vergeten
was: het apple-id password. Alle bekende passwords zijn geprobeerd
maar zonder succes. Hadden we toch thuis dat lijstje mee moeten
nemen. Gelukkig werkt sms-en wel en gaat Jos thuis even op zoek naar
de passwords.
Om 16 u zaten we weer in de lucht om na
4 uur vliegen in Las Vegas aan te komen. Hier is het nog 2 uur later
dus pas 18 uur. Met de taxi naar Hotel New York New York waar we om
19 u incheckten. Nog een hele avond voor de boeg dus. Maar eerst een
uurtje plat na een verkwikkende douche en dan nog even naar de
fonteinen van Bellagio.
