Zaterdag 13 juni: op weg naar Sturgis

Hoewel de camping vlak langs de Interstate lag, gaf dat weinig lawaai. Wel hoorden we die nacht een paar keer een trein toeteren alsof die vlak langs ons heen kwam. Als we smorgens even 3 campers verder kijken, blijkt daar inderdaad de railway te zijn waar onwijs lange goederentreinen voorbij komen. Maar goed dat het maar bij 1 nachtje blijft. Omdat we gisteren meer mijlen hebben afgelegd dan voorzien kunnen we vandaag toeristischer rijden en gaan dwars door de Black Hills. Eindelijk zien we weer eens bomen. Dit gebied zullen we de komende dagen zeker nog vaker bezoeken. Hier heb je onder andere Mount Rushmore, die 4 uitgehouwen presidentkoppen. Bij een Subway halen we een lunch en bij gebrek aan wifi wordt en een take-away. We rijden een stukje door Wind Cave State park waar we de eerste buffalo's zien. Volgens Kees niet zo van die imposante beesten als in Yellowstone, maar des ondanks toch een mooi gezicht. In tegenstelling tot de highways in Wyoming schiet het door de Black Hills niet echt op. Het is nu weer bochtjes draaien geblazen. Tegen vijfen zijn we in Sturgis. Het door Hetty vervaardigde roadbook bewijst z'n nut want in 1 keer rijden we naar het huis van Kathy Biesheuvel waar we hartelijk onthaald worden.

Kees was hier in 2009 al met Jos geweest, dus voor hem was het geen verrassing in wat voor interieur we terecht zouden komen. “Well decorated” zullen we maar zeggen. Kathy had zich uitgesloofd met een “stromboli”, een pizza-achtig ovengerecht en rhubarb pie (rabarbertaart) met ijs. Haar mond ratelt aan 1 stuk door, maar dat waren we al gewend. Wel vermoeiend hoor, zeker na 2 van zulke reisdagen.

S'avonds kunnen we wel mooi even de blogs van de laatste 3 dagen bijwerken. We slapen dit maal niet in de RV maar in een kingsizebed van de Kathy's cottage. Morgen maar eens een fotootje van haar woning en straatje online zetten.

Vrijdag 12 juni: van Arches richting South Dakota

Kees doet toevallig om 6 uur z'n ogen open en ziet een heldere ochtendlucht met een zon die net boven de rotsen uitkomt. Dat vraagt om een vroege start. Ook Hetty is er binnen enkele minuten uit en na een bordje yoghurt met cereals rijden we al om 6.20 uur weg. Vanwege het mooie licht wil Kees nog een keer de Landscape Arch op de foto vastleggen, dus dat wordt voor hem een vroege ochtend wandeling. Na een half uur is hij weer terug met het gewenste resultaat en rijden we op het gemak richting uitgang, hier en daar nog even stoppend voor een foto. Ook Balanced Rock staat volop in de zon, dus die pakken we nog mooi mee. Bij Park Avenue maken we de laatste fotostop. Dit is zo genoemd vanwege de ranke stijle rotsen die doen denken aan de wolkenkrabbers van New York. Een rots wordt de Sheep Rock genoemd, hoe ze aan die naam komen laat zich raden.

Om half negen rijden we Arches NP uit en gaan op weg naar de Interstate 70. Na 2 uur door een desolaat landschap gereden te hebben zonder we enige vorm van bebouwing zien dan billboards die duiden op een plaats van betekenis. In ieder geval een tankstation om de RV te voorzien van energie maar ook een Mac Donalds om ons van een verlaat ontbijtje te voorzien. Dat geeft gelijk weer de mogelijkheid om de e-mail van 3 dagen op te halen. Kees upload gelijk de blogtekst van de afgelopen dagen, hebben ze thuis ook weer wat te lezen. Een uur later cruisen we weer verder. Dit stuk rijden we langs de Colorado River en maakt het de rit gelijk wat gevarieerder. We verlaten de Interstate 70 en gaan verder de Highway 13 op richting Rawlins. Dit zijn grotendeels 65 mijl/uur wegen en rijdt dus best lekker door. We zijn nu al in de 3e staat vandaag. Vertrokken uit Utah, door Colorado en nu in Wyoming. Twee uur rijden en dan een goede ruststop blijkt goed te werken. We nemen tegen tweeën ruim een uur de tijd voor een lunchstop. Het beoogde doel was Rawlins maar Kees is nog fris genoeg om door te rijden. We gaan nu over Highway 287 richting Casper. Een weg dwars door de prairie. Een uur rijden zonder ook maar een huis tegen te komen. In de verte liggen wat ranches en we zien her en der ree-achtig wild grazen. Met de cruise control op 65 en nauwelijks verkeer op de weg is het heel ontspannend rijden. Tegen achten naderen we Casper. Je verwacht dan aan het begin van de stad billboards met verwijzingen naar RV Campgrounds. Dit keer dus niet. We besluiten maar om bij een tankstation te vragen en daar bleek niet ver vandaan een campground te zijn. Niet 1 waar je graag wilt staan: vlak langs de Interstate en voor 90% vol met vaste gasten. Maar goed we staan in ieder geval gesteld voor de nacht. In de buurt zit niets wat op een restaurant lijkt, dus worden de noodrantsoenen geopend: instant noodles met een gebakken ei. Het smaakt prima. De totale mijlstand van die dag blijkt 510 mijl te zijn. Veel meer dan eerst gepland. Dan geeft voor de volgende dag weer ruimte om het rustiger aan te doen.